ΤΡΙΛΟΓΙΑ: ΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ

Έπειτα από μία δεκαετία σιωπής, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος επανέρχεται με το σχέδιο μίας κινηματογραφικής Τριλογίας. Θέμα της "Τριλογίας" του, η πορεία του Ελληνισμού, όπως καταγράφεται μέσα από την προσωπική ιστορία ενός ζευγαριού που συναντιούνται το 1919, λίγο πριν την φυγή των Ελλήνων από την Οδησσό, για να χωρίσουν και να συναντηθούν ξανά στο πέρασμα των χρόνων. Για μία ακόμη φορά, ο Αγγελόπουλος καταγράφει τις σημαντικότερες ιστορικές στιγμές στα τέλη του 20ου και τις αρχές του 21ου αιώνα, μέσα από τις πολύ προσωπικές διαδρομές των χαρακτήρων του. Αφετηρία του μεγαλεπήβολου οράματός του, "Το Λιβάδι που Δακρύζει" εκτυλίσσεται στην Ελλάδα, μεταξύ του 1919, και της εισβολής του Κόκκινου Στρατού στην Οδησσό, και του 1945, την χρονιά λήξης του ελληνικού εμφυλίου.

"Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ιδέα να πω αυτή την ιστορία μέσω μιας γυναίκας. Οι γυναίκες- περισσότερο από τους άνδρες- είναι τραγικές φιγούρες. Η μητέρα μου, για παράδειγμα, κάποιες φορές ήταν Αντιγόνη, άλλες Εκάβη. Έπαιξε πολλούς διαφορετικούς ρόλους στη ζωή της.", σχολιάζει ο Αγγελόπουλος. Οι μυθολογικές καταβολές της "Τριλογίας" είναι στενά συνδεδεμένες, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, με αυτή του την απόφαση να τοποθετήσει μία γυναίκα στη θέση του γνώριμου άνδρα-οδοιπόρου της προγενέστερης φιλμογραφίας του. "Στο «Λιβάδι που δακρύζει», που δεν είναι παρά η ρίζα του μύθου, θα αναγνωρίσει κανείς σημάδια από τον Οιδίποδα Τύραννο, τους Επτά επί Θήβαις και την Αντιγόνη, στην πορεία ενός έρωτα και στη μοίρα μιας γυναίκας. Είναι η πρώτη φορά μετά την "Αναπαράσταση" του 1970, που κεντρικό πρόσωπο της ταινίας μου είναι μια γυναίκα. Παιδί που γνωρίζει την εξορία και τον θάνατο, ερωτευμένη έφηβη, μητέρα, μοναχική γυναίκα. Από την αθωότητα στο τραγικό πάθος. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά πριν, μια ελεγεία πάνω στην ανθρώπινη μοίρα. Η Ελένη του μύθου, η Ελένη όλων των μύθων διεκδικείται και διεκδικεί το απόλυτο της αγάπης".

Το πρώτο μέρος της Τριλογίας, "Το Λιβάδι που Δακρύζει", συμμετείχε στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βερολίνου, ενώ απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας FIPRESCI στα Βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Director: Thedoros Aggelopoulos
Language: Greek
Subtitles: English, French
Duration: 162min
Region: 2
Audio: Dolby digital 5.1/Dolby digital surround
Format: Widescreen 16:9, 1:78 colour, Pal

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1935. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Muse de l'homme. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, "Εκπομπή", στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, "Αναπαράσταση", κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετέχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον εδραίωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου. Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ' όλο τον κόσμο. Επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Παρισίου X Nanterre και του Έσσεξ. Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη συνιδρυτής του περιοδικού
* Η Εκπομπή, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1968)
* Αναπαράσταση, Α' βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1970), βραβείο Ζωρζ Σαντούλ (Γαλλία, 1971), καλύτερης ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ Hyeres (1971), ειδική μνεία της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1971)
* Μέρες του `36, Βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1972), βραβείο της FIPRESCI στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1972)
* Ο Θίασος, Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α' αντρικού και Α' γυναικείου ρόλου, Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1975), καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1970-1980 από την Ένωση Κριτικών της Ιταλίας
* Οι Κυνηγοί, Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο (1977), βραβείο της Ένωσης Τούρκων κριτικών (1977), επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών
* Ο Μεγαλέξανδρος έλαβε το Χρυσό Λιοντάρι το 1980 στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας.
* Ταξίδι στα Κύθηρα, βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών (1984), κρατικά βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού ρόλου, α' γυναικείου ρόλου,σκηνογραφίας, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέϊρο (1984),
* Τοπίο στην Ομίχλη έλαβε (μοιράστηκε) το Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο Φελίξ καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας (1988).
* Το Βλέμμα του Οδυσσέα έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών, βραβείο της FIPRESCI (1995)
* Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών (1998).
* Τριλογία - Το Λιβάδι που Δακρύζει κέρδισε βραβείο της FIPRESCI (2004).