H μουσική της Ηπείρου είναι ένας πολιτιστικός θησαυρός ανυπολόγιστης αξίας για την Ελλάδα. Η συγκεκριμένη μουσική παράδοση έχει χαρακτηριστεί ως " The World's Most Beguiling Folk Music" από τους New York Times. Χρησιμοποιεί το τεράστιο και ποικίλο ρεπερτόριό της για να εκφράσει τα συναισθήματα της χαράς και της λύπης του λαού, να αποδώσει φόρο τιμής στους ανθρώπους που έχουν φύγει από τη ζωή ή που ζουν στην ξενιτιά, αλλά και ταυτόχρονα να γιορτάσει την ίδια τη ζωή και τη φύση.
Σε αυτή την παράσταση, όπως και στον ομώνυμο δίσκο, το επίκεντρο είναι ένας καινούριος διάλογος μεταξύ του κλαρίνου και του λαούτου μέσα από τον οποίο μεταφράζεται αυτή η μουσική βασισμένη στη συνομιλία των δύο μουσικών οργάνων.
Μια δημιουργική προσέγγιση πάνω στα ορχηστρικά κομμάτια και στον τρόπο παιξίματος που καθιέρωσε ο Ηπειρώτης κλαρινίστας Κίτσος Χαρισιάδης τη δεκαετία 1920-30, ο οποίος δημιούργησε μία μοναδική και παράλληλα πολύπλοκη μουσική γλώσσα πάνω στο ρεπερτόριο της Ηπείρου, την οποία ο Πετρολούκας Χαλκιάς διατήρησε και εξέλιξε περαιτέρω όλα τα χρόνια της ζωής του. Αυτή η φιλοσοφία παιξίματος, ύστερα από μελέτη χρόνων, προσπαρμόστηκε από το κλαρίνο του Πετρολούκα Χαλκιά στο λαούτο από τον Βασίλη Κώστα.

Ο Πετρολούκας λέει, χαρακτηριστικά, για τη συνάντησή του με τον Βασίλη Κώστα:
Γνώρισα τον Βασίλη στη Βοστώνη τον Νοέμβριο του 2015 … Δεν τον ήξερα πιο πριν, αν και οι δύο καταγόμαστε από την περιοχή του Πωγωνίου στην Ήπειρο. Μόλις τον άκουσα να παίζει τον ‘Σκάρο’, ακριβώς με τις ίδιες φράσεις που τον παίζω και εγώ, κατάλαβα ότι αυτό το παιδί μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα.
O μοναδικός σολίστας στο λαούτο είναι ο Χρήστος Ζώτος, αλλά σε ένα διαφορετικό ύφος το οποίο δημιούργησε ο ίδιος. Δύο μέρες μετά από αυτή την εκδήλωση, παρουσιάσαμε τη μουσική της Ηπείρου στο New England Conservatory παρουσία καθηγητών και φοιτητών του πανεπιστημίου. Στο τέλος της συναυλίας, ενθάρρυνα τον Βασίλη να μάθει και άλλα σολιστικά κομμάτια με τον τρόπο που τα παίζω εγώ όπως το ‘Ζαγορίσιο’, το ‘Παλιό Ζαγορίσιο’, η ‘Ποταμιά’ και ο ‘Γκέκας’ και να προσπαθήσει να δημιουργεί μεγαλύτερες φράσεις στο λαούτο. Του είπα συγκεκριμένα «Βασίλη, δεν θα σταματάς. Να είναι συνεχόμενες οι φράσεις!». Πράγματι, όταν βρεθήκαμε κάποιες φορές ακόμη και κάναμε πρόβα πάνω σε αυτά τα κομμάτια, ολοκλήρωσε στο λαούτο ακριβώς ό,τι παίζω εγώ στο κλαρίνο…
Οι μουσικοί μπήκαμε σε ένα χάος το οποίο δεν τελειώνει ποτέ, αλλά η κάθε καινούρια γενιά μπορεί να βάλει και από ένα πετραδάκι σε αυτά που βρήκε από τους παλιότερους με τον ίδιο τρόπο που έκανε και η δική μου η γενιά. Παλιότερα, ο Κίτσος Χαρισιάδης ήταν εκείνος ο μουσικός που δημιούργησε τη δική του φιλοσοφία και ένα νέο ύφος παιξίματος στα σολιστικά Ηπειρώτικα κομμάτια, πάνω στο οποίο βασίστηκε και το δικό μας.
Έπειτα, αναλάβαμε εγώ και ο Βασίλης να βάλουμε το δικό μας πετραδάκι σε κάθε φράση του Κίτσου. Δεν χαλάσαμε τις κολώνες της Ακροπόλεως, παρά μόνο ενισχύσαμε ό,τι παραλάβαμε πριν από μας ώστε να το βρει η επόμενη γενιά και να κάνει κάτι ακόμη καλύτερο.
Σε όλη μου τη ζωή προσπάθησα να βάλω όλα τα διαφορετικά συναισθήματα μέσα στο κλαρίνο. Εκείνο της χαράς, εκείνο της λύπης, το συναίσθημα να είσαι ευγενικός και καλός με τους ανθρώπους αλλά να πληγώνεσαι. Η μουσική δεν έχει τέλος και είναι η ελπίδα μου ότι η νέα γενιά θα πάρει αυτό που δημιουργήσαμε και θα το αναπτύξει ακόμη πιο πολύ.
 Πετρολούκας Χαλκιάς | Αθήνα, 22/02/19

Λίγα λόγια για τον Βασίλη Κώστα:
Ο λαουτίστας Βασίλης Κώστας, με καταγωγή από τα Ιωάννινα της Ηπείρου, είναι μέλος του μουσικού σχήματος Global Messengers του βραβευμένου με Grammy πιανίστα της Τζαζ, αλλά και πρεσβευτή της Ειρήνης στην UNESCO, Danilo Perez. Έχει εμφανιστεί στη σκηνή του Carnegie Hall αλλά και σε κορυφαία μουσικά φεστιβάλς των Η.Π.Α. και του Καναδά, όπως το Montreal Jazz Festival, το Monterey Jazz Festival, το Panama Jazz Festival και το WOMEX στην Πολωνία. Έχει συνεργαστεί σαν σολίστας με την Berklee String Orchestra του βραβευμένου με Grammy μαέστρου Eugene Friesen έχοντας συμπράξει με μεγάλα ονόματα της διεθνούς τζαζ σκηνής όπως είναι οι Tigran Hamasyan, Αntonnio Serrano και Simon Shaheen.
Απόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος του Global Jazz Institute του Berklee College of Music της Βοστώνης, ύστερα από πλήρη υποτροφία, επιχειρεί να ανοίξει νέους ορίζοντες για το λαούτο και στην Ελληνική παραδοσιακή, αλλά και στη Τζαζ μουσική.
Η προσέγγισή του βασίζεται στη μελέτη του τρόπου παιξίματος του Πετρολούκα Χαλκιά, στη συνεργασία του με τον ζωντανό αυτό θρύλο της Ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, καθώς και στη χρήση των εργαλείων του τζαζ αυτοσχεδιασμού μέσα από το λαούτο.
Ο Βασίλης Κώστας ζει και εργάζεται στη Βοστώνη διδάσκοντας και παρουσιάζοντας την Ελληνική παραδοσιακή μουσική σε πολλά μέρη της Αμερικής, αλλά και διεθνώς.