ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Ο Αλέξανδρος, σπουδαίος συγγραφέας και μεγάλος πια σε ηλικία, ξεκινά τον τελευταίο του περίπατο στην πόλη της Θεσσαλονίκης, την πόλη που έζησε, ερωτεύτηκε και γέρασε. Έναν τελευταίος περίπατος, αυτή τη βροχερή Κυριακή. Οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν και ο Αλέξανδρος καταλαβαίνει πως δεν θα υπάρξει αύριο. Οι τελευταίες ώρες που του απομένουν ανήκουν στο παρελθόν, τις αναμνήσεις και τον απολογισμό μίας ζωής γεμάτης όμορφες στιγμές αλλά και λάθη. Το μεγάλο εγχείρημα, να συγκεντρώσει όλες τις λέξεις που έμειναν έξω από τους ημιτελείς Ελεύθερους Πολιορκημένους του Σολωμού, θα παραμείνει κι αυτό ανολοκλήρωτο. Ο Αλέξανδρος θα συναντήσει έναν ακόμη περιπλανητή, ένα εντεκάχρονο αγόρι αυτή τη φορά, παιδί των φαναριών, και θα αποφασίσει να το προστατεύσει. Ακόμα κι αν χρειαστεί να αναβάλει το τέλος της 'αιωνιότητάς' του για μία μέρα αργότερα, ο Αλέξανδρος θα ξαναζήσει τις ευτυχισμένες στιγμές του μαζί με τον μικρό του συνοδοιπόρο. Το παρελθόν και το παρόν γίνονται ένα μπροστά στα μάτια τους.

Εξάλλου, ο χρόνος είχε πάντα τους δικούς του κανόνες στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Στο "Μία αιωνιότητα και μία μέρα" αυτοί οι ιδιότυποι κανόνες -σπάνιοι και πολύτιμοι για την παγκόσμια κινηματογραφική γλώσσα- φαίνεται να εδραιώνονται και να αγγίζουν την πιο συναρπαστική εικαστική ομορφιά. Ο ίδιος ο δημιουργός αναφέρεται συχνά στον καταλυτικό αυτό ρόλο του χρόνου: 'Tο Mια αιωνιότητα και μια μέρα είναι κτισμένο πάνω σε μια ευτυχισμένη μέρα στο παρελθόν, που είναι για αυτό μια μέρα του καλοκαιριού, γιατί είναι γνωστό ότι αυτό που λέμε ελληνικό καλοκαίρι δεν είναι απλώς μια ιστορία ήλιου και θάλασσας, αλλά είναι μια ιστορία φωτεινότητας. Θα την έλεγα μια μέρα φωτεινή γιατί συμπίπτει με μια γέννηση, με μια γιορτή, μ' έναν έρωτα, με μια νεότητα, με ανοιχτές ακόμα ελπίδες, είναι λίγο πριν τη δικτατορία. Τα πράγματα είναι ανοιχτά ακόμα, όλες οι ελπίδες ακόμα ανοιχτές, όλοι οι δρόμοι ανοιχτοί. Είναι η γέννηση, ο έρωτας, η ιστορική προοπτική ανοιχτή μπροστά, η ελπίδα, σε μια συνέχεια του φωτεινού, ανοιχτή. Ο έρωτας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια έκφραση του φωτεινού και η σχέση του Αλέξανδρου με τη γυναίκα του, μια σχέση που έχει σημαδέψει τη ζωή του'.

Οι υπνωτιστικές μελωδίες της Ελένης Καραϊνδρου, η αριστοτεχνική φωτογραφία του Γιώργου Αρβανίτη και το καθηλωτικό βλέμμα του Bruno Ganz χάρισαν στο "Μία αιωνιότητα και μία μέρα" το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών και το Οικουμενικό Βραβείο της Καθολικής Εκκλησίας.

Παντελής Φραντζής

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1935. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Muse de l'homme. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, "Εκπομπή", στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, "Αναπαράσταση", κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετέχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον εδραίωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου. Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ' όλο τον κόσμο. Επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Παρισίου X Nanterre και του Έσσεξ. Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη συνιδρυτής του περιοδικού

* Η Εκπομπή, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1968)
* Αναπαράσταση, Α' βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1970), βραβείο Ζωρζ Σαντούλ (Γαλλία, 1971), καλύτερης ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ Hyeres (1971), ειδική μνεία της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1971)
* Μέρες του `36, Βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1972), βραβείο της FIPRESCI στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1972)
* Ο Θίασος, Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α' αντρικού και Α' γυναικείου ρόλου, Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1975), καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1970-1980 από την Ένωση Κριτικών της Ιταλίας
* Οι Κυνηγοί, Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο (1977), βραβείο της Ένωσης Τούρκων κριτικών (1977), επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών
* Ο Μεγαλέξανδρος έλαβε το Χρυσό Λιοντάρι το 1980 στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας.
* Ταξίδι στα Κύθηρα, βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών (1984), κρατικά βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού ρόλου, α' γυναικείου ρόλου,σκηνογραφίας, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέϊρο (1984),
* Τοπίο στην Ομίχλη έλαβε (μοιράστηκε) το Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο Φελίξ καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας (1988).
* Το Βλέμμα του Οδυσσέα έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών, βραβείο της FIPRESCI (1995)
* Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών (1998).
* Τριλογία - Το Λιβάδι που Δακρύζει κέρδισε βραβείο της FIPRESCI (2004).

Director: Thedoros Aggelopoulos
Language: Greek
Subtitles: Greek,English, French
Duration: 125min
Region: 2
Audio: Dolby digital 5.1/Dolby digital surround
Format: Widescreen 16:9, 1:78 colour, Pal